In memoriam redemptoristarum
Provinciae Varsaviensis
qui in Deo sunt

Sancti & beati
OMNES :: Elenchus :: Novissimi :: AETAS
Benonici :: Warszawa 1944
Styczeń :: Luty :: Marzec :: Kwiecień :: Maj :: Czerwiec
Lipiec :: Sierpień :: Wrzesień :: Październik :: Listopad :: Grudzień
C.Ss.R. :: EXPECTANTES

[01] [02] [03] [04] [05] [06] [07]
[08] [09] [10] [11] [12] [13] [14]
[15] [16] [17] [18] [19] [20] [21]
[22] [23] [24] [25] [26] [27] [28]
[29] [30] [31]

O. Edward Żyłowski, ur. 22 września 1934 r. w Gródku, w archidiecezji lwowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1953 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 7 czerwca 1959 r. Zmarł 1 maja 2012 r. w Toruniu, w wieku 77 lat. Pełnił apostolską posługę w Toruniu, Krakowie, Elblągu, Głogowie, Skarżysku-Kamiennej, Bardzie, Paczkowie i w Łomnicy-Zdroju. Był socjuszem w juwenacie, katechetą, duszpasterzem, przełożonym domu, a także proboszczem. Miał  wiele zainteresowań i pasji. Był człowiekiem mocno zaangażowanym w to, co podejmował. Zwykle starał się w oryginalny sposób tworzyć dzieła, za które podejmował odpowiedzialność. Posiadał umiejętność skupiania wokół siebie ludzi świeckich.

Br. Bogumił - Stanisław Basta, ur. 22 marca 1934 r. w Przydonicy k. Gródka n. Dunajcem, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1951 r. Zmarł 1 maja 2012 r. w Tuchowie, w wieku 78 lat. Posługiwał we wspólnotach w Toruniu, Głogowie, Wrocławiu i Tuchowie jako brat refektorialny, zakrystianin, ogrodnik i furtian. Odznaczał się pogodą ducha i poczuciem humoru. Braterską opieką otaczał cierpiących współbraci, zwłaszcza o. Antoniego Bujaka i o. Józefa Zdunka. Ostatnie lata życia spędził w Tuchowie, gdzie cierpliwie znosił cierpienia spowodowane chorobami i trudności podeszłego wieku.

O. Jan Błażej Darewski, ur. 6 lutego 1780 r. w Warszawie. Profesję zakonną złożył w 1796 r. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1804 r. Zmarł w Worowie, 2 maja 1860 r., w wieku 80 lat. Pracował przy kościele św. Benona. W roku 1808 r. został wywieziony do Kostrzyna. Po powrocie pracował w diecezji warszawskiej. Był proboszczem w Worowie.

O. Mikołaj Koziński, ur. 9 grudnia 1775 w Bąkowie, w diecezji płockiej. Profesję zakonną złożył około 1810 r. Po zniesieniu klasztoru św. Benona udał się do redemptorystów w Szwajcarii. Tam otrzymał święcenia kapłańskie w dn. 9 grudnia 1814 r. Zmarł 3 maja 1859 r. w Krakowie, w wieku 83 lat. Pracował w Szwajcarii, a po powrocie do Polski - w Piotrkowicach, głównie jako wikariusz. Po rozproszeniu redemptorystów, w latach 1834-1843, pozostawał przy boku o. Jana Podgórskiego w Kościelcu i Nowej Górze. Ostatnie lata swego życia spędził w domu księży emerytów w Krakowie. O. Armand Passerat podkreślał jego przywiązanie do Zgromadzenia.

Br. Wojciech - Józef Piórkowski, ur. 24 stycznia 1915 r. w Berlinie. Profesję zakonną złożył 2 lutego 1938 r. Zmarł 3 maja 1977 r. w Nowym Jorku, w wieku 62 lat. Pełnił zakonną posługę w Toruniu, Warszawie i Gdyni. Był dobrym kucharzem. Odznaczał się pobożnością i pracowitością.

O. Alfons Wittig, ur. 18 kwietnia 1919 r. w Freyhan, w diecezji wrocławskiej. Profesję zakonną złożył 31 marca 1938 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 9 sierpnia 1942 r. Zmarł w Saratoga w Stanach Zjednoczonych w dn. 3 maja 1983 r., w wieku 64 lat. Z końcem wojny przeszedł do Prowincji Warszawskiej. Pełnił redemptorystowską posługę w Ostrowie koło Poznania, Braniewie, Paczkowie, Warszawie, gdzie był rektorem. Długie lata sprawował funkcję moderatora Tirocinium przygotowując młodych misjonarzy polskich. Był żarliwym piewcą Matki Bożej Królowej Polski; odszedł z tej ziemi w Jej uroczystość, kiedy przebywał w USA. Chociaż był Niemcem i nim się czuł, to jednak do tego stopnia opanował język polski, iż był zaliczany przez księży i współbraci do najlepszych misjonarzy. Był gorliwym i wrażliwym na ludzkie biedy kapłanem.

O. Marian Pirożyński, ur. 17 maja 1899 r. w Lublinie. Profesję zakonną złożył 19 marca 1922 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 czerwca 1925 r. Zmarł w Warszawie, dn. 4 maja 1964 r., w wieku 64 lat. Pracował w redemptorystowskiej posłudze w Toruniu i w Warszawie, a we we Wrocławiu był przełożonym wspólnoty. Rozwinął tu szeroką działalność charytatywną na rzecz młodzieży akademickiej, będąc również redaktorem Homo Dei. Wydał wiele książek i broszurek. Publikował wiele artykułów. Był wicepostulatorem sprawy beatyfikacji Sługi Bożego o. Bernarda Łubieńskiego przygotowując i rozpoczynając proces beatyfikacyjny. W czasach komunizmu był aresztowany w latach 1953-54 i 1958-60. Charakteryzowały go niespożyta energia odwaga i indywidualizm. Był wielkim czcicielem Maryi Niepokalanej, Matki Nieustającej Pomocy poprzez słowo i pisma. Redemptorysta niezłomny.

O. Franciszek Bernard, ur. 2 grudnia 1802 r. w Weystadt, w Czechach. Profesję zakonną złożył 31 października 1827 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 10 kwietnia 1828 r. Zmarł 5 maja 1833 r. w Krakowie, w wieku 30 lat. Spoczywa na Cmentarzu Rakowickim. Słabe zdrowie nie pozwoliło mu rozwinąć szerszej działalności misyjnej. Był mistrzem Nowicjatu, kierownikiem szkoły w Piotrkowicach. Był dobrym śpiewakiem i organistą.

O. Franciszek Marcinek, ur. 30 września 1875 r. pod Raciborzem na Górnym Śląsku. Profesję zakonną złożył 5 września 1897 r. Święcenia kapłańskie przyjął 2 sierpnia 1903 r. Zmarł 5 maja 1955 r. we Wrocławiu, w wieku 79 lat. Pełnił posługę w Mościskach, Maksymówce, Toruniu, Tuchowie, Krakowie, Bardzie Śląskim. Był magistrem, rektorem, a także prowincjałem w latach 1933-1947. Wysyłał ojców do Ameryki Południowej. Jego staraniem powstał klasztor w Zamościu. Prowadził misje i rekolekcje. W czasie okupacji był aresztowany przez Niemców w Krakowie. Po ojcowsku był zatroskany o dobro Zgromadzenia.

O. Karol Legutki, ur. 1 grudnia 1886 r. w Siemiechowie, w diecezji Tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1903 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 4 listopada 1909 w Krakowie. Zmarł 6 maja 1963 r. w Warszawie, w wieku 76 lat. Był magistrem Nowicjatu, prefektem Studentatu, rektorem w Maksymówce, Tuchowie i w Krakowie. W Warszawie pełnił także obowiązki proboszcza. Prowadził wiele rekolekcji, szczególnie dla zakonnic i zakonników. Swą dobrocią, wyrozumiałością, spokojem podbijał sobie serca.

O. Generał Maciej Raus, ur. 9 sierpnia 1829 w Aspelt, w Luksemburgu. Profesję zakonną złożył 1 listopada 1853 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 8 sierpnia 1858 r. Na generała został wybrany 1 marca 1894 r. Zmarł w 9 maja 1917 r. w Bertigny, w Szwajcarii, w wieku 88 lat. W roku 1894 utworzył wiceprowincję polską, która przynależała do prowincji austriackiej. W roku 1895 wizytował polskie klasztory, a w roku 1901 przyłączył wiceprowincję polską do prowincji praskiej. Dnia 27 kwietnia 1909 r. zrzekł się godności generała. Ostatnie lata swego życia spędził w Bischenbergu w Alzacji i Fryburgu w Szwajcarii.

Br. Józef - Jan Janik, ur. 15 lipca 1928 r. w Łoponiu, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1950 r. Zmarł 10 maja 1992 r. w Toruniu, w wieku 63 lat. Pełnił zakonną posługę w Tuchowie i w Toruniu. Zajmował się głównie stolarstwem. Jako stolarz podnosił nieustannie swoje kwalifikacje, zdobywając tytuł czeladnika, a potem mistrza. Wykonał wiele kościelnych mebli w Toruniu, Elblągu, Gdyni i Warszawie przy ul. Pieszej. Był człowiekiem uczynnym, bardzo skromnym i pracowitym. Ponadto cechowało go budujące rozmodlenie.

O. Tadeusz Henneberg, ur. 21 grudnia 1921 r. w Warszawie. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1939 r. Święcenia kapłańskie przyjął 22 kwietnia 1945 r. Zmarł 10 maja 2010 r. w Warszawie, w wieku 88 lat. Jego kapłańska posługa związana była głównie z pracą misyjno-rekolekcyjną. Był posłany do pracy apostolskiej przy wspólnotach we Wrocławiu, Zamościu, Toruniu, Krakowie i w Warszawie, przy ul. Karolkowej. Chętnie podejmował pracę duszpasterską w Niemczech i na Białorusi. Był także konsultorem domowym, ekonomem w Krakowie i w Toruniu. Odznaczał się troską o współbraci i żarliwością na pracach apostolskich.

O. Czesław Kudroń, ur. 14 czerwca 1924 r. w Lubczy, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1943 r. Święcenia kapłańskie przyjął 18 grudnia 1949 r. Zmarł 10 maja 2011 r. w Warszawie, w wieku 86 lat. Pełnił posłygę we wspólnotach w Toruniu, Krakowie i w Warszawie, przy ul. Pieszej i Karolkowej. Był socjuszem w niższym seminarium w Toruniu, wikariuszem, katechetą, redaktorem naczelnym Homo Dei, kapelanem sióstr karmelitanek bosych, postulatorem w procesie beatyfikacyjnym o. Bernarda Łubieńskiego, przełożonym, radnym prowincjalnym. Głosił rekolekcje parafialne do kapłanów, kleryków i sióstr zakonnych. Wykładał psychologię, etykę, pedagogikę i historię filozofii w WSD w Toruniu. Opublikował kilka książek.

O. Paweł Bednarz, ur. 18 stycznia 1865 r. w Bratkowicach, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 9 listopada 1884 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 1 maja 1890 r. Zmarł w Leoben (Austria), w dn. 11 maja 1896 r., w wieku 31 lat. Pracował jako lektor w Katzelsdorfie. Z powodu rozwijającej się choroby płuc został wysłany w roku 1893 do Polski. W ciężkim stanie przewieziono go z Mościsk do Leoben, gdzie zmarł i został pogrzebany.

O. Wojciech Schrötter, ur. w 1774 w Reszlu, na Warmii. Profesję zakonną złożył 15 września 1793 r. Święcenia kapłańskie przyjął w 1797 r. Zmarł w Wierzbołowie, w dn. 12 maja 1839 r., w wieku 65 lat. Uczył kleryków retoryki. Po wypędzeniu Benonitów z Warszawy został wywieziony na Warmię. Później przeniósł się do diecezji augustowskiej i był proboszczem w Wierzbołowie.

O. Jan Nepomucen Świerczek, ur. 13 maja 1916 r. w Jadownikach, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1936 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1941 r. Został zamordowany przez Niemców 6 sierpnia 1944 r. w Warszawie, w wieku 28 lat. Pracował w Warszawie. Był wesołym, gorliwym, dobrze zapowiadającym się misjonarzem.

Br. Anzelm - Stanisław Tokarz, ur. 4 maja 1915 r. w miejscowości Podemeszczna, w archidiecezji lwowskiej. Profesję złożył 2 lipca 1946 r. Zmarł 13 maja 1985 r. w Bardzie, w wieku 70 lat. Pełnił posługę także w Łomnicy Zdroju i w Tuchowie. Był dobrym ogrodnikiem.

O. bp Czesław Stanula C.SS.R. urodził się 27 marca 1940 r. w Szerzynach w diec. tarnowskiej. Pierwsze śluby zakonne w Zgromadzeniu Redemptorystów złożył 15 sierpnia 1957 r., a święcenia kapłańskie przyjął 19 lipca 1964 r. Wyjechał do pracy misyjnej w Argentynie, a następnie w 1972 r. został przeniesiony do Brazylii, do nowopowstającej placówki misyjnej polskich redemptorystów w ubogich regionach stanu Bahia – pracował przede wszystkim w sanktuarium w Bom Jesus da Lapa i jako misjonarz ludowy. W 1989 r. został mianowany przez papieża św. Jana Pawła II biskupem diecezji Floresta w stanie Pernambuco w Brazylii, gdzie pracował do  roku 1997. Następnie został przeniesiony do diecezji Itabuna w południowej czesci stanu Bahia, gdzie pracował jako ordynariusz do czasu przejścia na emeryturę w 2017 roku. Oprócz swej normalnej posługi w diecezji był szczególnie zaangażowany w duszpasterstwo rodzin i odnowę charyzmatyczną. W Konferencji Episkopatu Brazylii (CNBB) pełnił funkcję przewodniczącego regionu „Nordeste 3”. Biskup Czesław dał się też poznać jako człowiek pióra. Za swoją aktywność literacką 22 maja 2012 r. został przyjęty do Akademii Literatury (Agral) w Itabuna, a za swoje zaangażowanie duszpasterskie i społeczne otrzymał 21 sierpnia 2013 r. tytuł obywatela honorowego stanu Bahia. W 2014 r. obchodził uroczyście złoty jubileusz kapłaństwa. Z tej okazji na Jego cześć siostra Miria Terezinha Kolling (znana kompozytorka muzyki kościelnej) skomponowała na Jego cześć specjalny hymn („Bispo Ceslau em Jubileu”), który po raz pierwszy był śpiewany na rozpoczęcie Mszy św. jubileuszowej przez chór złożony z 50 osób. Również Ojczyzna nie zapomniała o biskupie Stanuli. 7 maja 1996 r. w Ambasadzie Polski w stolicy Brasilia otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, a w 2018 r. w Warszawie otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą tego Orderu. Przybywając z wizytami w Europie wyświęcił na kapłanów wielu polskich redemptorystów oraz bierzmował wiele polskiej młodzieży, szczególnie w Polskiej Misji Katolickiej w Monachium i w Stuttgarcie. Ostatnie lata swego życia spędził w Salwadorze w stanie Bahia w Brazylii, czynnie głosząc Ewangelię i spełniając swoją posługę jako emerytowany biskup redemptorysta. Zmarł w dn. 14 maja 2020 r., w szpitalu Jorge Valente w Salvador, w Bahia, w stanie nagłej i ciężkiej choroby, w wieku 80 lat, w 63 roku życia zakonnego, w 56 roku życia kapłańskiego. Biskupem był przez 31 lat. Na misjach – początkowo w Argentynie, a potem w Brazylii – spędził 54 lata i oddał swe życie głosząc Obfite Odkupienie tamtejszym narodom. Jest pamiętany z szczerą wdzięcznością i powszechnym uznaniem. Jego testament jest poruszający. Pochowany w restrykcyjnych warunkach pandemii COVID-19 najpierw na cmentarzu „Jardim da Saudade” w dzielnicy Brotas, Salvador (BA), po serdecznym pożegnaniu w Ondina, od 4 lipca 2023 roku jego cialo oczekuje na zmartwychwstanie w katedrze św. Józefa w Itabuna, w Bahia, gdzie przez 20 lat był ordynariuszem (1997-2017).

O. Andrzej Zając C.SS.R., syn Józefa i Marii zd. Kępa, urodził się 9 czerwca 1968 roku w Tarnowie. W rodzinnej Łękawicy ukończył szkołę podstawową. Kontynuował naukę w Zasadniczej Szkole Budowlanej w Tarnowie i w tamtejszym technikum budowlanym. Do Zgromadzenia Redemptorystów wstąpił w 1989 roku. Po ukończeniu nowicjatu, złożył Pierwsze śluby zakonne w dn. 2 lutego 1991 roku, zaś śluby wieczyste w dn. 15 sierpnia 1995 roku. Święcenia prezbiteratu przyjął w dn. 2 czerwca 1996 roku w Tuchowie, a udzielił mu je bp Czesław Stanula C.SS.R. z Brazylii. Po święceniach pracował jako duszpasterz – najpierw w Toruniu (1996-1997), gdzie był nauczycielem religii w zespole szkół samochodowych, a następnie w Siekierkach (1997-1998), gdzie katechizował dzieci w szkołach podstawowych. Już wtedy z wielkim oddaniem podejmował pracę misyjno-rekolekcyjną. Po ukończeniu Tirocinium w Krakowie (1998-1999) podjął posługę misjonarza rekolekcjonisty, którą realizował zawsze z ogromną gorliwością i zaangażowaniem. Często wyjeżdżał z pomocą duszpasterską do Bawarii. Od wielu lat angażował się też w Dzieło Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa.W latach 1999-2008 pełnił zakonną posługę w Toruniu, a następnie we Wrocławiu (2008-2011), Warszawie przy ul. Karolkowej (2011-2014), Gliwicach (2014-2015), Szczecinku (2015-2019) i w Bardzie (2019-2024). Od stycznia 2024 roku był dyrektorem misji w wspólnocie w Zamościu. W nocy z 12 na 13 maja 2024 roku, wracając z kolejnej pracy apostolskiej, uczestniczył w wypadku samochodowym w rejonie miejscowości Wróblewo na trasie S5 pomiędzy Poznaniem a Gnieznem. Na skutek odniesionych obrażeń, mimo wysiłku lekarzy, zmarł w poznańskim szpitalu w dn. 14 maja 2024 roku. Odszedł do Pana w wieku 55 lat, w 28 roku posługi kapłańskiej i 34 roku życia zakonnego. Został pochowany w kwaterze redemptorystów w Tuchowie.

Br. Ludwik Firlejczyk, ur. 1 stycznia 1901 r. w Radziechowie, w archidiecezji krakowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1924 r. Zmarł 17 maja 1963 r. w Villa Ángela, w wieku 62 lat. Wyjechał do Argentyny w 1938 r. Pracował w różnych domach, szczególnie w charakterze kucharza. Był miły, serdeczny. Przez ludzi był często i długo wspominany. Swą ciężką chorobę znosił z wielkim poddaniem woli Bożej.

O. Stefan Sdzuj, ur. 8 grudnia 1910 r. w Żelaźnie k. Opola, w byłej diecezji wrocławskiej. Profesję zakonną złożył 5 września 1935 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 lutego 1940 r. Zmarł 19 maja 1960 r. w Gliwicach, w wieku 49 lat. Jako jeden z nielicznych redemptorystów niemieckich pozostał po II Wojnie Światowej w Polsce. Pełnił posługę w Głogowie, w Warszawie i w Gliwicach. Był także proboszczem w Rzeczycy koło Głogowa. Nauczył się dobrze języka polskiego. Pracował głównie w duszpasterstwie.

O. Jerzy Nowicki, ur. 19 listopada 1963 r. w Gubinie, w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Profesję zakonną złożył 2 lutego 1989 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 maja 1994 r. Zginął w wypadku samochodowym 19 maja 2002 r. pod Zieloną Górą, w wieku 38 lat. Został pochowany w Głogowie. Pracował w Elblągu, Bardzie i w Truskawcu na Ukrainie. Był duszpasterzem, katechetą, misjonarzem. Odznaczał się radosnym usposobieniem, pogodą ducha, poczuciem humoru. Szybko nawiązywał kontakt z duchownymi i świeckimi.

O. Józef Zając, ur. 8 lipca 1934 r. w Smarżowej k. Jasła, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 31 sierpnia 1953 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 26 czerwca 1960 r. Zmarł 19 maja 2014 r. w szpitalu w Elblągu, w wieku 79 lat. Pracował jako misjonarz i duszpasterz w Elblągu, Toruniu, Bardzie, Paczkowie, Skarżysku-Kamiennej i w Gdyni. Był wytrwały i gorliwy. W ostatnich latach zmagał się z chorobą nowotworową.

Br. Wacław - Stanisław Janik, ur. 14 stycznia 1930 r. w Łoponiu k. Wojnicza, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1951 r., a wieczystą 2 sierpnia 1957 r. Zmarł 20 maja 2015 r. w Tuchowie, w wieku 85 lat. Posługiwał w Toruniu, Krakowie, Tuchowie, Bardzie, Wrocławiu, Braniewie i Rzymie (słynny fratello Vences). Ostatnie 23 lata życia (1992-2015) spędził ponownie w Tuchowie. Z oddaniem zajmował się domem i przybywającymi gośćmi. Był zwłaszcza krawcem, ale pełnił też posługę zakrystianina i opiekuna refektarza. Szczególnym rysem duchowości br. Wacława było oddanie się modlitwie oraz ludziom ubogim i skrzywdzonym, którzy przybywając do klasztoru, zawsze mogli liczyć na jego pomoc.

Br. kl. Marian Szypuła, ur. 15 września 1901 r. w Skoczowie na Śląsku. Profesję zakonną złożył 23 października 1919 r. Zmarł 21 maja 1922 r. w Tuchowie. Chorobę, która przyczyniła się do przedwczesnej śmierci, znosił z pogodą i w zjednoczeniu z Bogiem. Przeżył 21 lat.

O. Kazimierz Smoroński, ur. 18 listopada 1889 w Nowym Rybiu, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1906 r. Święcenia kapłańskie przyjął 2 czerwca 1911 w Krakowie. Zmarł 21 maja 1942 r. w niemieckim obozie zagłady w Auschwitz. Pełnił posługę w Maksymówce, Tuchowie i w Krakowie. Studiował Pismo Święte w Rzymie, osiągając stopień licencjatu. Był wykładowcą, redaktorem, duszpasterzem. Powołał do życia czasopismo Homo Dei. Niezmiernie pracowity, obdarzony talentem organizacyjnym, kierował owocnie stowarzyszeniami Dziecięctwa Pana Jezusa oraz Rozkrzewiania wiary. Dużo czasu poświęcał pracy w kościele. Szczególną opieką otaczał upośledzonych. Aresztowany przez Niemców został wysłany do obozu zagłady w Auschwitz, gdzie został zamordowany i spalony, w wieku 53 lat. Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się 17 września 2003 roku.

Br. Grzegorz - Stanisław Cieślak, ur. 17 listopada 1871 r. w Buku, w diecezji poznańskiej. Profesję zakonną złożył 24 września 1898 r. Zmarł 24 maja 1931 r. w Krakowie, przeżywszy 59 lat. Szczególnie zasłużył się przy budowie kościoła i klasztoru w Krakowie. Pracował ponadto w Toruniu. Pod każdym względem był wzorowym bratem i zakonnikiem. Odznaczał się zdolnością, pracowitością i usłużnością.

O. Henryk Kotyński, ur. 25 maja 1880 r. w Wysokim Mazowieckim, w ówczesnej diecezji sejneńskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał 18 lipca 1909 r. Pracował jako kapelan szpitala w Lublinie. Do Zgromadzenia wstąpił jako kapłan diecezjalny. Profesję zakonną złożył 8 września 1912 r. Został zamordowany przez Niemców 6 sierpnia 1944 r. w Warszawie, mając 64 lata życia. Pełnił posługę w Mościskach, Maksymówce i w Warszawie. Podczas Pierwszej Wojny Światowej w 1915 r. został wywieziony przez Rosjan do Lwowa i tam pozostawał przez kilka miesięcy. Pełnił posługę prefekta braci. Był dobrym spowiednikiem, liturgistą, człowiekiem modlitwy i umartwienia.

Br. kl. Józef Nowotarski, ur. 23 marca 1911 r. w Posadzie Górnej, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1930 r. Zmarł 25 maja 1931 r. w Tuchowie, w wieku 20 lat. Będąc klerykiem zachorował na gruźlicę. Swe cierpienia uświęcał modlitwą i zdaniem się na wolę Bożą. Był szczery, wesoły pracowity, usłużny. Wszystko przyjmował w duchu wiary.

O. Emanuel Trzemeski, ur. 11 kwietnia 1879 r. w Ożydowie, w archidiecezji lwowskiej. Profesję zakonną złożył 8 września 1902 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 sierpnia 1903 r. Zmarł 25 maja 1968 r. we Wrocławiu, przeżywszy 89 lat. Był posłany do apostolskiej posługi przy wspólnotach w Tuchowie, Krakowie, Toruniu, Wrocławiu i w Łomnicy Zdroju. Był dyrektorem Juwenatu, magistrem Nowicjatu, rektorem, prowincjałem w latach 1918-1933, członkiem Kapituły Generalnej w r. 1921. Jego dziełem jest juwenat i klasztor w Toruniu. Wizytował niektóre zgromadzenia zakonne, m. in. Niepokalanki i Nazaretanki. Był wzorem zakonnika i mężem modlitwy.

Br. Paweł - Wawrzyniec Święs, ur. 12 lipca 1884 r. w Moroniu, w diecezji tarnowskiej. Profesję złożył 25 marca 1916 r. Zmarł 25 maja 1970 r. w Toruniu, w wieku 85 lat. Pełnił zakonną posługę w Mościskach, Krakowie, Warszawie i w Toruniu. Był kucharzem. Odznaczał się pracowitością i pobożnością.

O. Marian Sojka urodził się 25 września 1959 roku w Rytwianach, w ówczesnej diecezji sandomiersko-radomskiej, z rodziców Edwarda i Heleny zd. Grabka. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Grzybowie w 1974 roku, rozpoczął naukę w liceum zawodowym w Staszowie, które ukończył egzaminem dojrzałości w 1978 roku. O podjęciu życia kapłańskiego myślał od czasu szkoły średniej. Po misjach, jakie w rodzinnej parafii wygłosili redemptoryści, nawiązał kontakt ze Zgromadzeniem, do którego wstąpił w 1978 roku. Pierwszą profesję zakonną złożył 2 lutego 1980 roku, zaś profesję wieczystą w dn. 15 sierpnia 1984 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 6 czerwca 1985 roku z rąk abpa Jerzego Ablewicza. Po święceniach kapłańskich przez rok pracował jako wikariusz w Zamościu, a następnie w latach 1986–1989 studiował historię Kościoła na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, gdzie uzyskał licencjat na podstawie pracy Lavoro apostolico della comunità di San Bennone a Varsavia negli anni 1787–1808 (Dzieło apostolskie wspólnoty św. Benona w Warszawie w latach 1787-1808). W Rzymie ukończył także szkołę paleografii, dyplomatyki i archiwistyki przy Tajnym Archiwum Watykańskim (1987–1988). Po powrocie do Ojczyzny był najpierw archiwistą prowincjalnym w Warszawie przy ul. Pieszej (1989–1990), a następnie katechetą w Toruniu (1990–1991). Od 1991 roku pracował w Krakowie, gdzie był korespondentem Radia Watykańskiego (1993–1997) i Radia Maryja (1993–1999), a także wykładowcą historii Kościoła w WSD Redemptorystów oraz w seminariach Księży Zmartwychwstańców i Ojców Kapucynów w Krakowie (1998–2001). Pełnił urząd przełożonego domu zakonnego w Krakowie (1993–1996) oraz radnego przy Zarządzie Prowincji (1994–1999). W latach 1998–1999 pracował w Toruniu, zaś w latach 1999–2002 w Skarżysku-Kamiennej. W latach 2002–2008 pełnił funkcję dyrektora biblioteki Akademii Alfonsjańskiej w Rzymie. W tym czasie, w 2004 roku, uzyskał doktorat z historii Kościoła na ówczesnej Papieskiej Akademii Teologicznej (obecnie UPJPII) w Krakowie, na podstawie rozprawy Dzieje redemptorystów polskich w latach 1883–1939. Od 2008 roku, przez 2 lata, był pracownikiem Archiwum Generalnego Zgromadzenia w Rzymie. W 2010 roku został przeniesiony do wspólnoty w Toruniu, gdzie posługiwał jako współpracownik Radia Maryja i dyrektor biblioteki Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej. Był także dyrektorem Instytutu „Pamięć i Tożsamość” im. św. Jana Pawła II, a od 2019 roku także dyrektorem Muzeum przy Instytucie. Od kilku lat cierpliwie znosił trudy ciężkiej choroby. Zmarł w Toruniu, w dniu 25 maja 2021 roku w wieku 61 lat, w 42 roku życia zakonnego i 36 roku posługi kapłańskiej. Skromny i wierny, pozostawił po sobie wiele wdzięcznej pamięci. Spoczywa w Toruniu.

Br. kl. Józef Heleniak, ur. 16 maja 1921 r. w Pyszówce, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1939 r. Zmarł 27 maja 1944 r. w Tuchowie, w wieku 23 lat. Długie i ciężkie cierpienia choroby znosił z poddaniem się woli Bożej.

O. Józef Poppi, ur. 20 marca 1885 r. w Rudnikach, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1902 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 lipca 1907 r. Zmarł 28 maja 1910 r. w Krakowie, w wieku 25 lat. Pracował w Maksymówce. Był wykładowcą literatury polskiej w Studentacie. W młodym wieku zachorował na gruźlicę. Przejawiał uzdolnienia literackie i poetyckie. Odznaczał się pracowitością i głęboką religijnością.

O. Jerzy Edward Maniak urodził się 21 lutego 1938 roku w Siemiechowie z rodziców Michała i Heleny zd. Kwiek. Po ukończeniu szkoły podstawowej w rodzinnej miejscowości, zgłosił się do juwenatu redemptorystów w Toruniu. Ponieważ jednak juwenat został rozwiązany, podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Tuchowie. Po dwóch latach nauki w szkole średniej wstąpił do nowicjatu. Pierwsze śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1956 roku, zaś śluby wieczyste 2 sierpnia 1961 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w Tuchowie z rąk abpa Jerzego Ablewicza w dn. 19 lipca 1964 roku. W styczniu 1966 roku wyjechał na misje do Argentyny. Stał się członkiem Wiceprowincji Resistencia. Pracując w prowincji Misiones, organizował życie religijne nowo powstających osiedli, wiosek i miasteczek. Przyczynił się do powstania miasta San Vincente, które liczy obecnie ok. 50 tys. mieszkańców. Budował kościoły, kaplice, szkoły, sklepy, małe ośrodki kultury, starając się jednocześnie o nauczycieli i urzędników dla powstających instytucji i urzędów rozwijającego się miasteczka. Z jego inicjatywy powstało w San Vicente Centrum Kultury im. Mikołaja Kopernika (Salón Copérnico) z własnym radiem i zapleczem. Dzięki niemu powstało również kilkanaście centrów pastoralnych – miejsc spotkań, konferencji i promocji katechistów. Posługiwał on także wśród Indian Guarani w lasach prowincji Misiones. W 1997 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi w stulecie przybycia pierwszych Polaków do Argentyny, za posługi duchowe i kulturalne dla ludzi z prowincji Misiones pochodzenia polskiego. Zmarł w dniu 29 maja 2021 roku w szpitalu w San Vincente, na skutek komplikacji pandemii Covid-19. Odszedł do Pana, otoczony szacunkiem i miłością zaswoje misyjne oddanie ludziom, w wieku 83 lat, w 65 roku życia zakonnego i w 57 roku kapłaństwa. Spoczywa na cmentarzu w umiłowanym San Vicente.

Br. kl. Ferdynand Doleżal, ur. 30 maja 1923 r. w Krakowie. Profesję zakonną złożył 2 lutego 1941 r. Z rozkazu policji niemieckiej opuścił Tuchów i powrócił do rodzinnego domu. Podjął pracę w fabryce silników elektrycznych. Po kilku miesiącach został wysłany przez prowincjała do klasztoru w Warszawie z zamiarem kontynuacji studiów. Został zamordowany przez Niemców 6 sierpnia 1944 r. w Warszawie, przeżywszy 21 lat.

« APRILIS ÷ JUNIUS »

Provincia Varsaviensis Congregationis Sanctissimi Redemptoris
Home :: CSsR News :: Defuncti in CSsR
Polonia / DL