In memoriam redemptoristarum
Provinciae Varsaviensis
qui in Deo sunt

Sancti & beati
OMNES :: Elenchus :: Novissimi :: AETAS
Benonici :: Warszawa 1944
Styczeń :: Luty :: Marzec :: Kwiecień :: Maj :: Czerwiec
Lipiec :: Sierpień :: Wrzesień :: Październik :: Listopad :: Grudzień
C.Ss.R. :: EXPECTANTES

[01] [02] [03] [04] [05] [06] [07]
[08] [09] [10] [11] [12] [13] [14]
[15] [16] [17] [18] [19] [20] [21]
[22] [23] [24] [25] [26] [27] [28]
[29] [30]

O. Henryk Bernacki, ur. 26 czerwca 1931 r. w Łękawicy, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 5 sierpnia 1950 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1957 r. Był dobrym misjonarzem. Pracował w Warszawie, Gliwicach i w Toruniu, gdzie głosił misje peregrynacyjne. Ponadto pełnił posługę w domach we Wrocławiu i w Zamościu. Głosił misje prawie we wszystkich katedrach diecezji polskich. Był rektorem w Warszawie na Karolkowej, we Wrocławiu, w Krakowie. Pracował także w Sekretariacie Misyjnym. Był człowiekiem pogodnym, pełnym humoru, zawsze spokojnym i opanowanym. Zmarł 2 września 1997 r. w Białymstoku, osiągnąwszy wiek 66 lat. Spoczywa w Tuchowie.

O. Stanisław Stabrawa urodził się 16 lipca 1938 roku w Królówce, diec. tarnowska. Rodzicami byli Stanisław i Anna zd. Dudek. Pierwsze śluby zakonne złożył 3 maja 1956 roku, zaś śluby wieczyste w dniu 3 maja 1961 roku. Jako brat zakonny Feliks posługiwał m.in. w Gdyni, Toruniu, a także w domu generalnym w Rzymie (1971-1976). Następnie wyjechał na misje do Argentyny, gdzie pracował wśród najbardziej opuszczonej ludności w Charata i Dos de Mayo. W 1978 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego św. Józefa w La Plata. Święceń prezbiteratu udzielił mu ordynariusz Quilmes, Sługa Boży ks. bp Jorge Novak SVD (1928-2001), w dn. 21 marca 1985 roku. Po święceniach, znany jako Padre Felix, pracował w duszpasterstwie parafialnym w Villa Angela, San Pedro i Charata. W latach 1990-1993 był proboszczem i przełożonym w Charata. W latach 1999-2002 był proboszczem w San Pedro, a następnie w San Cayetano (Posadas). Przez dwa trzechlecia pełnił również urząd radnego Wiceprowincji Resistencia. Ostatnie lata swojego życia spędził w Charata, gdzie zmarł w dn. 3 września 2022 roku, w wieku 84 lat, przeżywszy 66 lat w życiu konsekrowanym i 37 lat w posłudze misyjnej i kapłańskiej. Spoczywa w Villa Angela.

O. Tadeusz Lasko, ur. 23 marca 1935 r. w Jurkowie, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1953 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 7 czerwca 1959 r. Po ukończeniu Tirocinium został misjonarzem w Tuchowie, a później ekonomem. Rozbudował klasztor, uporządkował otoczenie całości zabudowań klasztornych, sanktuaryjnych i gospodarczych. Jego dziełem jest mur przykościelny oraz ambity od strony wschodniej i północnej, budynki gospodarcze, ogrodzenie wokół klasztoru łącznie z kioskami odpustowymi, piwnice przy refektarzu, hotelik oraz przedłużenie budynku klasztoru od strony południowej. Był ceniony przez współbraci i świeckich jako dobry organizator i gospodarz. Zmarł 5 września 1982 r., w wieku 47 lat, w Tuchowie, gdzie spoczywa.

O. Władysław Szymon Bohosiewicz, z pochodzenia Ormianin, ur. 28 września 1868 r. w Hawrylaku, w archidiecezji lwowskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał 7 lipca 1892 r. Jako kapłan obrządku ormiańskiego pracował w Czerniowcach. Był kapelanem arcybiskupa Isakowicza. Po wstąpieniu do Zgromadzenia (Vice-Provincia Polonica, 0501) zmienił obrządek. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1895 r. Był magistrem Nowicjatu, rektorem w Warszawie, Krakowie. Pracował na misjach na Syberii i Kaukazie. Był spowiednikiem nuncjusza Achille Ratti, późniejszego Piusa XI, wizytatorem apostolskim zakonu OO. Paulinów. Gorliwie pracował na ambonie i w konfesjonale. Często prowadził życie odosobnione, wiele się modlił, by nabrać duchowych sił. Zmarł 6 września 1942 r. w Krakowie, przeżywszy 73 lata.

O. Kazimierz Smoleń, ur. 27 stycznia 1935 r. w Ryglicach, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1953 r. Święcenia kapłańskie przyjął 7 czerwca 1959 r. Pełnił misyjną posługę w Gliwicach, Łomnicy, Lubaszowej i w Tuchowie. Był misjonarzem, proboszczem, przełożonym, magistrem nowicjatu, prefektem postulatu i juwenatu braci oraz prowincjalnym moderatorem kultu MB Nieustającekj Pomocy. Organizował zagraniczne pielgrzymki dla wiernych. Jego dziełem są dom pielgrzyma i dróżki różańcowe w Tuchowie. Był gorliwym czcicielem MBNP. Odznaczał się pracowitością, życzliwością, serdecznością. Zmarł 8 września 2008 r. w Tuchowie, w wieku 73 lat.

O. Bernard Łubieński, Graf Pomian, ur. 9 grudnia 1846 r. w Guzowie, w diecezji łowickiej. Profesję zakonną złożył w Bishop Eton w Anglii, w dn. 7 maja 1866 r. Święcenia kapłańskie otrzymał w Akwizgranie (Aachen) 29 grudnia 1870 r. Do 1882 r. należał do Prowincji angielskiej (1100). Był sekretarzem prowincjała angielskiego o. Roberta Coffina, chronistą, archiwistą, prokuratorem prowincji i misjonarzem na ziemi angielskiej. Przyczynił się do powrotu redemptorystów do Polski. W roku 1883 przybył do Mościsk, gdzie będąc rektorem w latach 1894-1903 i 1912-1918 rozwinął gorliwą pracę duszpasterską i misjonarską. Był niestrudzonym kaznodzieją, spowiednikiem, rekolekcjonistą, krzewicielem kultu Matki Bożej, konsultorem prowincjała. Pełnił posługę także we wspólnotach w Warszawie i w Krakowie. Wiele pisał. Wydał historię obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy i żywoty: św. Alfonsa, Klemensa, Gerarda. Zmarł 10 września 1933 r. w Warszawie, przeżywszy 86 lat. Wielkie są jego zasługi dla polskiej prowincji Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela. Jego proces beatyfikacyjny jest w toku. W dn. 7 marca 2018 r., przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych został promulgowany dekret papieża Franciszka o uznaniu heroiczności jego cnót i przyznany tytuł Czcigodnego Sługi Bożego.

O. Alojzy Polak, ur. 20 kwietnia 1852 r. w Pradze. Profesję zakonną złożył 2 kwietnia 1879 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 12 września 1879 r. Pracował w Czechach. W roku 1887 przybył do Polski i został superiorem w Mościskach. Pełnił posługę także we wspólnocie w Tuchowie. Był spowiednikiem, ministrem, prefektem Kościoła. Odznaczał się pracowitością, prostotą. Swoim radosnym usposobieniem gromadził współbraci wokół siebie. Zmarł 11 września 1925 r. w Krakowie.

O. Zbigniew Janus urodził się 6 lipca 1931 r. w Skawie, w archidiecezji krakowskiej. Odbył juwenat redemptorystów w Krakowie i wstąpił do nowicjatu. Pierwszą profesję złożył 2 lutego 1948 r. Po ukończeniu Wyższego Seminarium Duchownego w Tuchowie przyjął święcenia kapłańskie, w dn. 19 czerwca 1955 r. z rąk ks. abp. Włodzimierza Jasińskiego. Przez dwa lata pracował jako duszpasterz we Wrocławiu, a następnie jako misjonarz w Gdyni, Łomnicy-Zdroju (pełnił tam także funkcję przełożonego), Warszawie, Bardzie, Tuchowie i Krakowie. Kochał Boga, ludzi i góry. Wrażliwość na piękno przyrody, pogoda ducha i życzliwe serce uwyraźniały się w jego kazaniach misyjnych i rekolekcyjnych, a czasem także w poezji. Przeżył w Zgromadzeniu Redemptorystów 70 lat, z czego 63 jako kapłan. Zmarł w Tuchowie, w dn. 13 września 2018, w wieku 87 lat. Spoczywa w Krakowie.

O. Józef Wichert, ur. 18 października 1771 r. w Bisztynku, na Warmii. Profesję zakonną złożył 15 września 1793 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 25 stycznia 1795 r. Na polecenie św. Klemensa Hofbauera opuścił - wraz z o. Rudolphem i z kl. Kamińskim - klasztor św. Benona i udał się do Jelgavy (Mitawy). Pracował tam w miejscowej szkole. Ze względu na trudną sytuację polityczną, jaka zaistniała po trzecim rozbiorze Polski, biskup diecezji zwolnił go ze ślubów zakonnych. Był dziekanem kurlandzkim, cenzorem kazań i deputowanym do sądów cywilnych Guberni Kurlandzkiej. Zmarł 14 września 1842 r. w Alschwangen (Alsunga/Alšvanga) na Łotwie, osiągnąwszy wiek 70 lat.

O. Aleksander Piotrowski, ur. 25 stycznia 1882 r. w Lipnicy Murowanej, w diecezji tarnowskiej. Po ukończeniu seminarium w Tarnowie otrzymał święcenia kapłańskie 29 czerwca 1907 r. Jako kapłan diecezjalny, był  wikariuszem w Przemyślu i Lubzinie. Po pięciu latach kapłaństwa, w 1912 r. wstąpił do Zgromadzenia. Profesję zakonną złożył 8 września 1913 r. Pełnił posługę we wspólnotach w Maksymówce, Mościskach, Tuchowie, Krakowie i Warszawie. Dużo pracował na misjach. Szerzył kult Świętych Polskich. Zmarł 14 września 1940 r. w Warszawie, w wieku 58 lat. Jest Autorem «Roty» polskich katolików (1927): YouTube (Kielce), Rota w czasie Covid-19. 

O. Jan Milczyński, ur. 15 stycznia 1899 r. w Strumytiv, w diecezji stanisławowskiej. Profesję zakonną złożył 28 sierpnia 1920 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 9 kwietnia 1923 r. Jako ksiądz greko-katolicki wstąpił do Zgromadzenia. Był dobrym spowiednikiem. Cechowały go pobożność i uczynność. Był przywiązany do swojego obrządku. Zmarł 14 września 1962 r. w Gliwicach, przeżywszy 63 lata.

O. Józef Roman, ur. 5 lipca 1926 r. w Słonej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1947 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 czerwca 1954 r.  Służbę kapłańską pełnił w Elblągu i w Toruniu. Pracował też na misjach. Był wesoły, życzliwy wobec współbraci. Odznaczał się zdrową pobożnością, pogodą i prostotą ducha. Zmarł 14 września 1992 r. w Szczecinku, po 66 latach życia.

Śp. Teresa Ziemba, oblatka Zgromadzenia Najswiętszego Odkupiciela, ur. 19 stycznia 1936 roku w miejscowości Czystochleb (diecezja toruńska). Pani Teresa mieszkała od ponad 50 lat na terenie parafii św. Józefa w Toruniu. Od początku pobytu w tym miejscu związała się z kościołem parafialnym oraz z redemptorystami, którzy tu posługiwali. Na przestrzeni minionych lat była zaangażowała w wiele dzieł istniejących przy kościele i parafii św. Józefa. Była mocno zaangażowana w pomoc charytatywną w ramach Grupy Charytatywnej, zawsze angażowała się w ruchy obrony życia (stąd jej przewodniczenie od wielu lat wspólnocie duchowej adopcji dziecka poczętego). Uczestniczyła czynnie w działaniach podejmowanych przez Akcję Katolicką, Klub Seniora oraz apostolat modlitwy. Była jedną ze współorganizatorek bardzo licznych „margaretek”, grup osób modlących się regularnie za poszczególnych redemptorystów. Sama napisała: „Dla mnie kościół na Bielanach to drugi dom. A ojcowie i siostry zakonne to jak rodzina. I za to Panu Bogu dziękuję”. Była wyrazistym znakiem obfitości Bożego odkupienia wobec własnej rodziny i ludzi, wśrod których żyła i działała. Odeszła do Pana w Toruniu, dniu 14 września 2023 roku, w wieku 87 lat.

O. Michał Łukasik przyszedł na świat 11 sierpnia 1934 w Żeleźnikowej, w diecezji tarnowskiej. Od dzieciństwa pragnął zostać kapłanem. Mimo wojny i trudności w kontynuowaniu nauki w czasach tuż po wojnie pragnienie to pozostało żywe, dlatego w 1950 r. rozpoczął edukację gimnazjalną w juwenacie redemptorystów w Toruniu. Następnie odbył nowicjat w Tuchowie i w dn. 31 sierpnia 1953 r. złożył śluby zakonne w Zgromadzeniu Najświętszego Odkupiciela, po czym kontynuował naukę w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie. W dniu 2 sierpnia 1958 r. złożył profesję wieczystą, a 26 czerwca 1960 przyjął święcenia prezbiteratu z rąk ks. abp. Włodzimierza Jasińskiego. Ukończył tirocinium pastoralne w Krakowie (1960-1961) i pracował jako misjonarz i rekolekcjonista w Tuchowie. Pełnił posługę  w domach zakonnych w Tuchowie (1961-1962), w Gdyni (1962-19664), w Skarżysku-Kamiennej (1964-1969), w Zamościu (1969-1972), w Głogowie (1972-1977). W roku 1977 został skierowany ponownie do Gdyni, gdzie pracował jako misjonarz, następnie służył jako kapelan gdyńskiego szpitala miejskiego (1978-2008) oraz kapelan w domu zakonnym Sióstr Miłosierdzia. Jako emeryt pomagał w duszpasterstwie redemptorystów w parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Piotra Rybaka w Gdyni. Zmarł w Gdyni w dniu 15 września 2017 roku.

Br. Filip - Józef Poniewierski, ur. 16 września 1888 r. w Pacanowie, w diecezji kieleckiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1910 r. Pełnił posługę w Mościskach, Tuchowie i w Warszawie. Na czas pierwszej wojny światowej udał się do Czech. Był szewcem z zawodu. Pracował także jako ogrodnik i furtian. Był wzorowym zakonnikiem. Został zamordowany przez Niemców 6 sierpnia 1944 r. w Warszawie, ukończywszy 55 lat życia.

Br. Jacek - Władysław Łączka, ur. 31 maja 1894 r. w Dusznikach, w archidiecezji poznańskiej. Profesję zakonną złożył 16 października 1919 r. Pracował w Kościanie, Warszawie, Zamościu, Gliwicach i w Głogowie. Był infirmarzem. Odznaczał się pracowitością, przywiązaniem do Zgromadzenia i pobożnością. Chorobę znosił z godnym podziwu spokojem. Zmarł 16 września 1962 r. w Głogowie, mając 68 lat.

O. Marian Nalepa urodził sie w dniu 27 lutego 1936 roku w Tarnowie. Złożył pierwszą profesję w Zgromadzeniu Najświętszego Odkupiciela w dniu 31 sierpnia 1953 r., a święcenia kapłańskie przyjął w dniu 26 czerwca 1960 r. Studiował na Katolickim Uniwesytecie Lubelskim (KUL), gdzie w 1967 r. uzyskał doktorat w dziedzinie teologii fundamentalnej, na podstawie pracy Zagadnienie struktury aktu wiary chrześcijańskiej w świetle poglądów A. Brunnera. W latach 1967–1972 pełnił funkcję prefekta w Wyższego Seminarium Duchownego Redemptorystów w Tuchowie oraz wykładał teologię fundamentalną, filozofię religii, historię religii, teologię ekumenizmu i teologię łaski. W roku akademickim 1973–1974 wykładał na KUL, a następnie został zaangażowany w Akademii Alfonsjańskiej w Rzymie (1974–1992). Przez 18 lat akademickiej pracy był tu bardzo cenionym wykładowcą teologii moralnej, zwłaszcza w zakresie etosu cnót teologalnych, dialogu ekumenicznego, moralności życia sakramentalnego. Po powrocie do Polski pełnił posługę  kolejno we wspólnotach w Zamościu (1992–1994), w Bardzie (1994–2004) i w Głogowie (2004-2019). Odszedł do Pana w dniu 17 września 2019, przeżywszy 83 lata, z których 67 w życiu zakonnym, a 60 w posłudze kapłańskiej. Spoczywa w Głogowie.

O. Zygmunt Jakubowski, ur. 25 czerwca 1914 r. w Warszawie. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1932 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1938 r. Wkrótce po otrzymaniu święceń pojawiła się nieuleczalna choroba, która sprawiła, że nie mógł się poruszać o własnych siłach. Pomimo tego oddawał się posłudze apostolskiej jako misjonarz we wspólnotach w Warszawie, Krakowie, Mościskach, Zamościu i w Gliwicach. Był wesoły, miał dar łagodzenia konfliktów. Zmarł 18 września 1954 r. w Gliwicach, w wieku 40 lat.

O. Maksymilian Geruszczak, ur. 4 października 1872 r. w Andrychowie, w diecezji krakowskiej. Po ukończeniu seminarium duchownego w Tarnowie otrzymał święcenia kapłańskie 29 czerwca 1898 r. Pracował jako wikariusz w Oleśnej i Czchowie. Profesję zakonną złożył 15 października 1906 r. Był znakomitym kaznodzieją, wiele pracował na misjach. Rozwijająca się choroba nerwowa w ostatnich latach życia stała się powodem wielkich cierpień. Znosił je z poddaniem się woli Bożej. Był cichy i spokojny. Zmarł w Krakowie, w dn. 21 września 1929 r.

O. Alfred Müller, ur. 9 lutego 1888 w Drohowyżu, w archidiecezji lwowskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 lipca 1911 r. Pracował w Krakowie. Był wikariuszem w Niegowici, Niepołomicach. Jako kapłan wstąpił do Zgromadzenia. Profesję zakonną złożył 6 stycznia 1917 r. Studia w Rzymie ukończył doktoratem z prawa. Pracował następnie w Kongo belgijskim. Do Argentyny przybył w 1938 r. Wraz z o. Stanisławem Misiaszkiem był jednym z pierwszych polskich redemptorystów w Ameryce Południowej. Apostolską posługę pełnił we wspólnotach w Villa Ángela, w Resistencia i w Charata. Pracował w duszpasterstwie, gdzie organizował życie parafialne. Pełnił także obowiązki dyrektora Juwenatu. Założył dom w Resistencia i przyczynił się do rozwoju Wiceprowincji Resistencia. Zmarł w Charata, 21 września 1962 r., osiągnąwszy wiek 74 lat. Spoczywa w Villa Ángela.

O. Jan Skowroński, ur. 8 maja 1938 r. w Chraponii, k. Żuromina, w diecezji płockiej. Profesję zakonną złożył 29 września 1958 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 czerwca 1964 r. Posługiwał w domach w Krakowie, w Toruniu i w Gdyni. Od 1972 r. pracował na misjach w Brazylii (Dionisio Cerqueira - 8 lat) i w Argentynie (ogólnie 33 lata). Zmarł 21 września 2013 r. w Posadas, w Argentynie, przeżywszy 75 lat. Spoczywa w San Vicente.

O. Mario Octavio Gómez, z Wice-Prowincji Resistencia, w Argentynie, urodził się 15 września 1972 r. w Toro Pichay - Berón de Astrada (Corrientes). Został ochrzczony i przyjął pierwszą Komunię świętą i sakrament bierzmowania w parafii San Antonio de Berón de Astrada. Uczęszczał do szkoły podstawowej i średniej w swoim rodzinnym mieście. We wrześniu 1995 r. wstąpił do Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela. Nowicjat odbył we wspólnocie Resistencia, a 1 lutego 1998 r. złożył pierwszą profesję zakonną. Studiował filozofię i teologię w Archidiecezjalnym Seminarium Duchownym w San José de La Plata. W dn. 9 listopada 2002 r. złożył profesję wieczystą, 25 marca 2003 r. przyjął święcenia diakonatu z rąk biskupa Antonio Baseotto C.SS.R., a 17 grudnia 2003 r. przyjął święcenia kapłańskie w Berón de Astrada z rąk arcybiskupa Domingo S. Castagna, arcybiskupa Corrientes. Pracował duszpastersko w kilku wspólnotach: 2003-2004 Darregueira (Buenos Aires) jako wikariusz; 2004-2008 w San Vicente (Misiones) jako wikariusz i członek Duszpasterstwa Młodzieżowo-Powołaniowego Redemptorystów a w latach 2008-2011 w Villa Ángela (Chaco) jako wikariusz i doradca grup parafialnych. W latach 2011-2015 był proboszczem i przełożonym we wspólnocie San Pedro (Misiones). W diecezji Iguazú był dziekanem strefy wschodniej (2013-2014) i członkiem Diecezjalnej Szkoły Katechezy (2012-2014). W latach 2015-2022 był wikariuszem parafialnym w Charata, gdzie poświęcał się szczególnie opiece nad wspólnotami wiejskimi. Od 2022 r. był członkiem wspólnoty redemptorystów w Quilmes. Zmarł w dn. 23 września 2023 r., osiągnąwszy wiek 51 lat, z których 25 w profesji zakonnej, zaś niemal 20 w posłudze kapłańskiej. W Quilmes oczekuje na zmartwychwstanie.

O. Kazimierz Kudroń, ur. 31 lipca 1930 r. w Lipinach, parafia Pilzno, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 15 sierpnia 1955 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 27 sierpnia 1961 r. Pełnił redemptorystowską posługę we wpólnotach w Toruniu i w Tuchowie. Później udał się do USA. W Ojczyźnie był misjonarzem, a za Oceanem - duszpasterzem polonijnym. W czasie pobytu w USA organizował też materialną pomoc dla ubogich i wysyłał dary do Polski. Otrzymał za to krzyż Polonia Restituta oraz podziękowanie od ks. prymasa Wyszyńskiego. Miał obywatelstwo USA, lecz w 1995 r. wrócił do Polski, do ukochanego Tuchowa. Początkowo głosił kazania i spowiadał. Dotknięty głuchotą, musiał się wyłączyć z aktywnej posługi. Zmarł 25 września 2012 r. w Tuchowie, w wieku 82 lat.

Br. Efrem - Piotr Tymoszek, ur. 24 grudnia 1900 r. w Kadłubiskach, w archidiecezji lwowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1923 r. Służył jako fachowy stolarz klasztorom w Toruniu, Mościskach, Wilnie, Krakowie, Łomnicy. Pracował także jako zakrystian, ekonom oraz organista. Nie bał się pracy i nie unikał jej. Swoją misję i powołanie realizował przez modlitwę, prace i życie we wspólnocie. Cechowały go zaradność i pracowitość. Zmarł 26 września 1987 r. w Toruniu, przeżywszy 86 lat.

O. Mieczysław Powązka, ur. 4 lipca 1934 r. w Szadkowie, w parafii Kunice, w diecezji kieleckiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1953 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 7 czerwca 1959 r. Pracował w Elblągu, Głogowie, Gliwicach, w Łomnicy Zdroju i Zamościu. W latach 1975-1981 był duszpasterzem Polaków w NRD. Wyjeżdżał na Białoruś, gdzie pomagał w pracy duszpasterskiej. Ostatnie lata jego życia były zmaganiem się z chorobami i wielkim cierpieniem. Zmarł 26 września 2003 r. w Zamościu, przeżywszy 69 lat.

O. Stanisław Szczurek, ur. 12 lipca 1917 r. w Mościskach, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1936 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1941 r. Był bardzo gorliwym misjonarzem. Jego kazania były proste i przystępne w odbiorze. W swojej pracy misyjnej szerzył kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Zaprowadził w Gliwicach pierwsze w Polsce nabożeństwo nieustannej nowenny. Był wikriuszem prowincjała, rektorem w Gliwicach, Bardzie, Krakowie, Toruniu, Elblągu. Miał usposobienie pogodne, wesołe, przyjacielskie, przez co pozyskiwał sobie ludzi. Do tego przyczyniały się także jego serdeczność, otwartość i wielkie poczucie humoru. Zmarł w Stalowej Woli 28 września 1986 r., w wieku 69 lat. Spoczywa w Tuchowie.

O. Antoni Bazielich, ur. 13 czerwca 1925 r. w Jazowsku, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 lutego 1942 r. Święcenia kapłańskie przyjął 18 grudnia 1949 r. Oddawał się redemptorystowskiemu posłannictwu zwłaszcza w domach w Braniewie i wTuchowie, ale też i w Rzymie. Był katechetą, wykładowcą, prefektem i socjuszem studentatu, magistrem nowicjatu, dyrektorem biblioteki prowincjalnej, redaktorem „Naszych Wiadomości”, postulatorem procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego o. Bernarda Łubieńskiego. Pracował w Sekretariacie Życia Apostolskiego, w Sekretariacie Formacji, w Archiwum Generalnym, wśród emigrantów w Republice Federalnej Niemiec. Napisał wiele artykułów i książek dotyczących historii i duchowości redemptorystowskiej. Był człowiekiem o wysokiej kulturze osobistej, pracowitym, gorliwym, rzetelnie wypełniającym zakonne ćwiczenia i obowiązki, zawsze dyspozycyjnym i oddanym Zgromadzeniu. Zmarł 28 września 2006 r. w Tuchowie, przeżywszy 81 lat.

O. Stanisław Kamykowski, ur. 3 lipca 1931 r. w Piotrkowicach k. Tuchowa, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1953 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 sierpnia 1958 r. Pełnił redemptorystowską posługę w domach w Krakowie, Bardzie, Toruniu, Braniewie, w Głogowie, Skarżysku-Kamiennej i w Łomnicy-Zdroju. Pracował jako misjonarz, katecheta, wikariusz, ekonom i kapelan więzienia. Był bezkonfliktowy, mało wymagający, towarzyski, pełen pokoju i radości. Zmarł 28 września 2012 r. w szpitalu w Nowym Sączu, osiągnąwszy wiek 81 lat. Spoczywa w Tuchowie.

O. Henryk Rachwał, ur. 20 lipca 1935 r. w Gorzycach, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 31 sierpnia 1953 r. Święcenia kapłańskie przyjął 27 sierpnia 1961 r. Posługiwał we wspólnotach w Głogowie, w Tuchowie, w Gdyni, we Wrocławiu i w Szczecinku. W Toruniu ukończył Tirocinium misyjne. Był misjonarzem i przełożonym w Głogowie. Odznaczał się odpowiedzialnością, pracowitością, dobrocią. Był cenionym przez kapłanów kaznodzieją. Miał pogodne usposobienie. Zmarł nagle 29 września 1996 r. w Szczecinku, w wieku 61 lat.

Provincia Varsaviensis Congregationis Sanctissimi Redemptoris
Home :: CSsR News :: Defuncti in CSsR
Polonia