In memoriam redemptoristarum
Provinciae Varsaviensis
qui in Deo sunt

Sancti & beati
OMNES :: Elenchus :: Novissimi :: AETAS
Benonici :: Warszawa 1944
Styczeń :: Luty :: Marzec :: Kwiecień :: Maj :: Czerwiec
Lipiec :: Sierpień :: Wrzesień :: Październik :: Listopad :: Grudzień
C.Ss.R. :: EXPECTANTES

[01] [02] [03] [04] [05] [06] [07]
[08] [09] [10] [11] [12] [13] [14]
[15] [16] [17] [18] [19] [20] [21]
[22] [23] [24] [25] [26] [27] [28]
[29] [30] [31]

Trzecia Niedziela Lipca - Najświętszego Odkupiciela

O. Augustyn Buczek, ur. 27 sierpnia 1867 r. w Jaćmierzu, w diecezji krakowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1887 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 lipca 1893 r. Zmarł w Dornbirn, w dn. 1 lipca 1894 r., w wieku 26 lat.

O. Tadeusz Hübl, ur. 28 października 1761 r. w Čermná, w Czechach. Profesję zakonną złożył 19 marca 1785 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 kwietnia 1785 r. Zmarł w Warszawie, w dn. 4 lipca 1807 r., przeżywszy 45 lat. W roku 1787 wraz ze św. Klemensem przybył do Warszawy. Był rektorem w klasztorze św. Benona. Cieszył się wielkim poważaniem. Był człowiekiem głębokiej wiary i umartwienia.

Br. kl. Bolesław Motyka, ur. 4 lipca 1924 r. w Staroniwie, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1944 r. Został zamordowany przez Niemców 6 sierpnia 1944 r. w Warszawie, w wieku 20 lat. Okazywał pilność w pracy i przywiązanie do Zgromadzenia.

Br. Władysław - Andrzej Rygus, ur. 6 listopada 1881 r. w Górce Duchownej, w diecezji poznańskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1908 r. Zmarł 4 lipca 1955 r. we Wrocławiu, przeżywszy 73 lata. Przebywał w Krakowie, Tuchowie, Warszawie, Wrocławiu. Miał zdolności techniczne. W Tuchowie pracował w elektrowni i w młynie.

O. Władysław Piekarz, ur. 16 lipca 1913 r. w Ołpinach, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1932 r. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1938 r. Zmarł w Bardzie, w dn. 5 lipca 1970 r., w wieku 56 lat. Pełnił posługę w Tuchowie, w Toruniu i w Bardzie. Wykładał język łaciński w Juwenacie i Studentacie. Był spowiednikiem kleryków. Odznaczał się ascezą, pobożnością i kultem świętych, zwłaszcza św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Długotrwałą chorobę znosił cierpliwie, z poddaniem się woli Bożej.

Br. Bonawentura - Stanisław Jantos, ur. 16 kwietnia 1917 r. w Porębie, w parafii Trzemesna, w diecezji krakowskiej. Profesję zakonną złożył 26 listopada 1939 r. Zmarł 5 lipca 2005 r. w Kłodzku, przeżywszy 88 lat. Spoczywa w Bardzie. Pracował we wspólnotach w Krakowie, Tuchowie, Toruniu, Łomnicy, Gliwicach, Zamościu, Toruniu, Głogowie, Braniewie i Bardzie. Był szewcem oraz opiekunem chorych. Spieszył z pomocą ubogim. Odznaczał się inteligencją, spostrzegawczością i poczuciem humoru.

O. Jan Bartos, ur. 13 czerwca 1936 r. w Leśniczówce, w parafii Łęgonice Małe, w diecezji radomskiej (dawna sandomierska). Profesję zakonną złożył 15 sierpnia 1955 r. Święcenia kapłańskie przyjął 19 lipca 1964 r. Zmarł 6 lipca 2008 r. w Moskwie, przeżywszy 72 lata. Pochowany został w Toruniu. Pracował w Tuchowie, Szczecinku, Braniewie, Zamościu, na Białorusi, w Toruniu. Był katechetą, duszpasterzem, misjonarzem, proboszczem, opiekunem różnych wspólnot i stowarzyszeń. Głosił wiele misji trzeźwościowych. Przygotowywał proces beatyfikacyjny swego krewnego ks. Jana Ziei. Był człowiekiem modlitwy, usłużnym, wrażliwym i uprzejmym.

O. Tadeusz Słaby,  ur. 3 kwietnia 1956, w Żeleźnikowej. Zmarł 6 lipca 2018, w szpitalu w Nowym Sączu. Przeżył 62 lat, z których 42 w życiu zakonnym i 36 w posłudze kapłańskiej. Był przez wiele lat misjonarzem w Brazylii w Wiceprowincji Bahia. Kilkanaście lat przed śmiercią powrócił do Polski z powodów zdrowotnych i spędził ostatnia lata swego życia w Krakowie, w tym w różnych szpitalach. Spoczywa w rodzinnej miejscowości, Żeleźnikowa Wielka k. Nowego Sącza, na miejscowym cmentarzu.

Br. Bernard - Bolesław Zielkowski, urodził się w dn. 25 marca 1932 roku w Bielicach koło Sochaczewa. Był najmłodszym z szóstki braci w rodzinie Jana i Anny z d. Kędzierska. Jako młodzieniec pomagał w pracy na roli swoim rodzicom i bratu. Pod wpływem rekolekcji prowadzonych przez o. Józefa Sochackiego, redemptorysty, w jego parafii rodzinnej, w wieku 22 lat zgłosił się do Zgromadzenia Redemptorystów pragnąc zostać bratem zakonnym. Po rocznym nowicjacie przeżytym w Krakowie złożył pierwsze śluby zakonne 16 października 1955 r., a śluby wieczyste 15 sierpnia 1961 roku. W 1962 roku wstąpił do Zgromadzenia również jego starszy o 11 lat brat Wojciech, który też został bratem zakonnym. Przyjął on imię Konstanty, a przez ostatnie lata swego życia pracował on jako furtianin w Bardzie, gdzie zmarł w 2000 r. Br. Bernard złożył pierwsza profesję zakonną w dn. 16 paździerika 1955 roku, a śluby wieczyste - 15 sierpnia 1961 roku. Pełnił zakonną posługę najpierw jako kucharz we wspólnotach redemptorystów w Gliwicach, Braniewie, Tuchowie i Zamościu. Następnie był zakrystianinem w kościołach redemptorystów w Tuchowie i Krakowie. Przez ostatnie 38 lat życia (1982-2020) posługiwał jako opiekun pielgrzymów we wspólnocie redemptorystów w Bardzie i w Sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary Świętej. Zmarł w dn. 6 lipca 2020 roku w szpitalu we Wrocławiu, w wyniku choroby serca. Przeżył 88 lat, z tego 65 lat jako brat zakonny w Zgromadzeniu Redemptorystów. Spoczywa w Bardzie, zrazem z bratem Konstantym.

O. Teofil Pasur, ur. 24 kwietnia 1857 r. w Rożniatowie, na Śląsku Pruskim. Profesję zakonną złożył 9 listopada 1884 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 12 sierpnia 1886. Zmarł dnia 7 lipca 1931 r. w Krakowie, w wieku 74 lat. Pracował w Leoben (Austria) i w Budziejowicach (Czechy). Wysłany w r. 1891 do Polski głosił misje. Był socjuszem w Nowicjacie, superiorem w Tuchowie, wizytatorem (wiceprowincjałem) w latach 1901-1909 oraz prowincjałem w latach 1909-1918. Za jego rządów powstały fundacje w Krakowie (1903), Maksymówce (1906) i w Warszawie (1906, 1918). W roku 1908 wysłał misjonarzy na Syberię, a w roku 1909 na Kaukaz. Wiele godzin spędzał w konfesjonale. Chorobę swą znosił cierpliwie, nigdy się nie skarżył.

O. Jan Siemiński, ur. 25 kwietnia 1933 r. w Żabowie k. Sierpca, w diecezji płockiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1952 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 sierpnia 1958 r. Zmarł 7 lipca 2004 r. w Gliwicach, przeżywszy 71 lat. Pełnił kapłańską posługę zwłaszcza w Toruniu i w Gliwicach. Był proboszczem, katechetą, wikariuszem prowincjała. Organizował duszpasterstwo ludzi pracy dla regionu gliwickiego, życie społeczne, polityczne i kulturalne oraz urządzał pielgrzymki krajowe i zagraniczne. Zasłużył się dla Solidarności. Spieszył z pomocą materialną i duchową Polakom na dawnych kresach wschodnich. Urzekał pogodą ducha, poddaniem się woli Bożej i humorem.

Br. Mieczysław - Józef Szymczak, ur. 19 stycznia 1865 r. w Ostrowie, w diecezji poznańskiej. Profesję zakonną złożył 24 sierpnia 1898 r. Zmarł 8 lipca 1930 r. w Tuchowie, w wieku 65 lat. Pracował w Mościskach, Krakowie i Warszawie, jako murarz i kucharz.

O. Jan Jakubowski, ur. 4 czerwca 1911 r. w Warszawie. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1930 r. w Mościskach. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 sierpnia 1935 r. Został rozstrzelany przez Niemców wraz z o. Wójtowiczem, 8 lipca 1940 r. w Zamościu, przeżywszy 29 lat. Wczesniej pełnił posługę w Tuchowie. Odznaczał się wytrwałością w trudnościach.

O. Wincenty Wójtowicz, ur. 15 stycznia 1909 w Krysowicach, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1929 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 12 sierpnia 1934 r. Został rozstrzelany przez Niemców w Zamościu 8 lipca 1940 r., wraz z O. Jakubowskim, w wieku 31 lat. Pracował w Warszawie, Krakowie, Zamościu. Wyjeżdżając w czasie wojny na zastępstwo proboszcza do Horyszowa Polskiego, został aresztowany i osadzony w więzieniu w Zamościu. Był spokojnym, pracowitym, dobrym kaznodzieją.

O. Engelbert Janeček, ur. 5 marca 1848 r. w Steborzycach na Śląsku. Święcenia kapłańskie otrzymał 25 lipca 1870 r. Do Zgromadzenia wstąpił jako kapłan. Profesję zakonną złożył 3 października 1873 r. Zmarł 10 lipca 1908 r. w Krakowie, w wieku 60 lat. Był kapelanem w miejscowości Cechy na Morawach. Pracował jako misjonarz w Pradze czeskiej i na Świętej Górze (Svatá Hora). Był wizytatorem (wiceprowincjałem) wiceprowincji polskiej w latach 1894-1901, rektorem w Mościskach i w Tuchowie. Dla polskiej wiceprowincji położył wielkie zasługi.

O. Kazimierz Prończuk, ur. 17 kwietnia 1932 r. w Kątach, w diecezji łuckiej (Ukraina). Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1951 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 6 kwietnia 1958 r. Zmarł 11 lipca 2015 r. w Villa Ángela w Argentynie, w wieku 83 lat. Na misje do Argentyny wyjechał w 1960 r. Posługiwał w parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Villa Angela. Na terenie parafii znajdowało się 47 szkół do których dojeżdżał, aby uczyć religii. W parafii San Pedro w Misiones pełnił posługę mistrza nowicjatu. Następnie pracował w Quilmes w prowincji Buenos Aires. Posługiwał w szkole parafialnej, wydawał pismo katolickie, stworzył katolickie kino. W latach 1997-2005 posługiwał na placówce misyjnej w Margarita Belén, gdzie sprawowana przez niego codziennie Eucharystia, emitowana była przez radio. Od 2005 r. ponownie przebywał w Villa Angela.

Oblat Zgromadzenia, Kazimierz Kukła urodził w dn. 7 maja 1937 roku w Sokolnikach koło Lwowa. W 1945 roku wraz z rodziną został poddany przymusowej repatriacji na Dolny Śląsk. W roku 1962 Kazimierz wszedł w  sakramentalny związek z Katarzyną Gabrysz, z którą przeżył ponad 61 lat w małżeńtwie, z czwórką dzieci: Andrzejem, Markiem, Anną i Elżbietą. Syn Andrzej w 1982 roku wstąpił do WSD Redemptorystów w Tuchowie i w 1989 przyjął sakrament kapłaństwa. Jeszcze w w 1969 roku Kazimierz Kukła przeprowadził się do Głogowa, do Parafii św. Klemensa, gdzie ze swoją małżonką Katarzyną pozostał do końca życia. Rozpoczął pracę na powstającej „Hucie Miedzi Głogów”, wyznaczając jako geodeta miejsca pod najważniejsze budynki huty. Oprócz wykształcenia geodezyjnego zdobył też tytuł magistra prawa cywilnego na Uniwersytecie Wrocławskim, studiując prawo także na Uniwersytecie Poznańskim. Posiadał zdolności artystyczne, które wykorzystywał dla charytatywnej posługi w swojej parafii, projektując i realizując większość ołtarzy na Boże Ciało. Ciesząc się sympatią i ogromnym szacunkiem swoich współpracowników, pomagał parafii w zdobywaniu materiałów budowlanych i pozwoleń, trudnych w owych czasach do osiągnięcia dla podmiotów kościelnych. Najwięcej współpracował z o. Stanisławem Mrozem C.SS.R., pomagając bezinteresownie w budowie nowego klasztoru i w nieustannym remontowaniu starego budynku. Wraz z małżonką Katarzyną prowadził też przez wiele lat Biuro Radia Maryja. Był m.in. odpowiedzialnym za konserwację nadajnika Radia Maryja na Widziszowie. Poświęcając często całe niedziele na ten cel, zapoczątkował dyskretnie niedzielne zbiórki do puszek przed kościołem na rzecz najbiedniejszych dzieci parafii, aby ufundować im obiady w szkołach. Przez ostatnie lata, wraz z żoną Katarzyną, prowadził jako zelator grupę różańcową. W dn. 15 marca 2024 roku, Przełożony Generalny Zgromadzenia  Najświętszego Okupiciela, N.O. Rogério Gomes C.SS.R., zaliczył Kazimierza Kukłę do grona oblatów Zgromadzenia Redemptorystów. Cztery miesiące później, zaopatrzony świętymi sakramentami, oblat Kazimierz Kukła zmarł w dn. 11 lipca 2024 roku, przeżywszy 87 lat. Spoczywa w Głogowie.

O. Generał Nicolas Mauron, ur. 7 stycznia 1818 r. Sankt Silveter, w Szwajcarii. Profesję zakonną złożył 18 października 1837 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 27 marca 1841 r. Generałem Zgromadzenia został wybrany 2 maja 1855 r. Zmarł 13 lipca 1893 r. w Rzymie, przeżywszy 75 lat. Spoczywa w krypcie Domu Generalnego. Za jego rządów Zgromadzenie znacznie się rozwinęło. Powstało wiele nowych klasztorów, m.in. w Mościskach (1883) i Tuchowie (1893). Dbał o rozwój życia duchowego w Zgromadzeniu. W roku 1866 otrzymał od Ojca św. bł. Piusa IX cudowny obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, z nakazem uczynienia ją znaną w całym świecie.

Br. Franciszek - Józef Gorczyński, ur. 7 sierpnia 1922 r. w Olszynach. Pierwszą profesję złożył 4 marca 1943 r. Zmarł 13 lipca 1990 r. w Lubaszowej, w wieku 67 lat. Spoczywa w Tuchowie. Pracował w Toruniu, Warszawie, Tuchowie i Krakowie. Był furtianem i krawcem. Wielokrotnie reprezentował braci na kapitule i przy zarządzie prowincjalnym. Kochał Zgromadzenie, życie zakonne i wykonywaną pracę. Wiele czasu poświęcał na modlitwę. Z bogactwa jego wewnętrznego życia rodziło się apostolstwo.

O. Walenty Langanki, ur. 1786 r. w diecezji warmińskiej. Profesję zakonną złożył w 1796 r. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1800 r. Zmarł 14 lipca 1853 r. w Kawkowie, w wieku ok. 68 lat. Uczył gramatyki w szkole przy klasztorze św. Benona. Po kasacie klasztoru pracował na Warmii. Był proboszczem w Neu-Kockendorf (Nowe Kawkowo).

O. Franciszek Szpila, ur. 13 marca 1863 r. w Grodzisku, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 13 listopada 1900 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 3 sierpnia 1902 r. Zmarł w Tuchowie, 14 lipca 1929 r., przeżywszy 66 lat. Przebywał w Tuchowie, Toruniu. Był lektorem w Juwenacie. Uczył języka polskiego. Pod koniec życia cierpiał fizycznie i duchowo. Był żartobliwy, cichy, skromny i lubiany.

O. Władysław Kantor, ur. 27 sierpnia 1932 r. w Szynwałdzie, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 5 sierpnia 1950 r. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1957 r. Zginął 14 lipca 1991 r. w wypadku samochodowym pod Wieliczką, w wieku 58 lat. Spoczywa w Krakowie. Ukończył Tirocinium i pracował jako misjonarz w Tuchowie i Krakowie. Przeniósł się do diecezji włocławskiej i pracował jako wikariusz w Piotrkowie Kujawskim. Po pewnym czasie powrócił do Zgromadzenia i przebywał w Krakowie jako misjonarz. Był proboszczem w Serbach koło Głogowa. Parafianie lubili go za dobre kazania, ładny śpiew i bezpośredniość w kontaktach.

O. Stefan Pęgiel, ur. 18 grudnia 1931 r. w Sąspowie, w diecezji kieleckiej. Profesję zakonną złożył 5 sierpnia 1950 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1957 r. Zmarł 14 lipca 2014 r. w Gdyni, w wieku 82 lat. Przebywał w Szczecinku, Zamościu, Gliwicach, Elblągu oraz Gdyni. Posługiwał jako misjonarz, przełożony, prefekt tirocinium (1990-1995). Posługę misyjną i rekolekcyjną podejmował z wielkim zapałem i godną naśladowania umiejętnością. W podobnym duchu przygotowywał też nowych misjonarzy redemptorystów.

O. Tadeusz Doliński, ur. 15 lipca 1880 r. w Nockowej, w diecezji tarnowskiej. Wstąpił do Zgromadzenia jako kleryk seminarium w Tarnowie. Profesję zakonną złożył 8 sierpnia 1905 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 lipca 1907 r. Został zamordowany przez Niemców 6 sierpnia 1944 r. w Warszawie, przeżywszy 64 lata. Przebywał w Mościskach, Tuchowie, Krakowie. Podczas pierwszej wojny światowej pracował pośród Polaków w Insbrucku. Był dobrym kaznodzieją. Ofiarnie spełniał obowiązki prefekta gości i chorych. Wiele cierpiał duchowo, trapiony skrupułami i fizycznie nękany reumatyzmem.

O. Kazimierz Kalemba, ur. 28 grudnia 1913 r. w Słupi, w diecezji poznańskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1934 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 25 czerwca 1939 r. Zginął w wypadku samochodowym 16 lipca 1969 r. w Resistencia, w wieku 55 lat. Spoczywa w Villa Ángela. Uciekając przed Niemcami emigrował do Rumunii, Włoch i Hiszpanii. Potem wyjechał na misje do Argentyny. Przebywał w Charata, Resistencia, Villa Ángela. Był wikariuszem, proboszczem, pierwszym przełożonym Wiceprowincji (1955-1962). Jako przełożony był wyrozumiały, sprawiedliwy i ludzki dla współbraci.

O. Stanisław Misiaszek, ur. 19 listopada 1899 r. w Mędrzechowie, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1918 r. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1925 r. Zmarł 17 lipca 1970 r. w Pinedo (Charata), przeżywszy 70 lat. Spoczywa w Villa Ángela. Jako jeden z pierwszych, wraz z o. Alfredem Müllerem, wyjechał w 1938 r. na misje do Argentyny. Był przełożonym misji. Przebywał w Charata, Pinedo i Posadas. Pracował wśród Indian w Las Lomitas w prowincji Formosa. Pisał i tłumaczył książki. Opisał początki naszej misji w Ameryce Łacińskiej. Był wybitnym kaznodzieją.

O. Antoni Ruciński, ur. 18 lipca 1908 r. w miejscowości Rumian, w diecezji chełmińskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1927 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 sierpnia 1933 r. Został zamordowany przez Niemców 6 sierpnia 1944 r. w Warszawie. Przebywał w Mościskach, Łomnicy Zdroju. Był socjuszem, magistrem Nowicjatu, ekonomem w trudnym czasie bolszewickiej okupacji. Cechowało go całkowite oddanie się Panu Bogu i Zgromadzeniu.

O. Józef Puchalik, ur. 17 marca 1893 r. w Jaśliskach, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1914 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 marca 1920 r. Zmarł 18 lipca 1958 r. w Gliwicach, w wieku 65 lat. Został pogrzebany w Tuchowie. Uzyskał doktorat z filozofii i teologii w Rzymie. Był lektorem filozofii w Studentacie. Napisał książkę pt.: Zarys ascetyki ogólnej. Pełnił posługę rektora w Zamościu i Bardzie Śląskim. W Tuchowie wiele udzielał się wiernym w kościele, opiekował się osobami prowadzącymi doskonalsze życie chrześcijańskie.

O. Henryk Klimaj, ur. 27 lipca 1920 r. w Laskówce, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 18 kwietnia 1946 r. Święcenia kapłańskie przyjął 29 maja 1951 r. Zmarł 19 lipca 2010 r. w Krakowie, przeżywszy 89 lat. Pracował w Braniewie, Elblągu, Głogowie, Gliwicach i Krakowie. Był misjonarzem, rekolekcjonistą, krajowym duszpasterzem Dzieła Osobistego Poświęcenia się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. W archidiecezji warmińskiej zapoczątkował duszpasterstwo osób niewidomych i głuchych. Pracował w Szwecji jako apostoł Miłosierdzia Bożego wśród Polonii. Odznaczał się optymizmem, pogodą ducha, poczuciem humoru.

O. Mirosław Zajkowski, urodził się 18 czerwca 1965 r. w Gołdapi, pierwsze śluby zakonne złożył 2 lutego 1986 r., śluby wieczyste 15 sierpnia 1990 r., a święcenia kapłańskie przyjął 25 maja 1991 r. w Tuchowie. Zmarł w dn. 19 lipca 2017 w wieku 52 lat na zawał serca w Resistencia, w Argentynie. Pracował najpierw jako duszpasterz w Szczecinku i Tuchowie. Na misje do Boliwii wyjechał 11 lipca 1994 r. Pracował na placówce misyjnej w Oruro, gdzie był magistrem nowicjatu oraz przełożonym wspólnoty. Od 2004 r. pracował w Santa Cruz, jako proboszcz parafii pw. Najświętszego Zbawiciela. Organizował pracę z grupami parafialnymi, kursy katechetyczne i formacyjne oraz budowę kaplic i sal parafialnych. Od 2014 r. pracował w Argentynie, w Wiceprowincji Resistencia. Spoczywa w San Vicente, diecezja Oberá, w parafii, gdzie na krótko przed śmiercią objął posługę proboszcza.

Mariusz Mikołaj Łabędź (1964-2017), muzyk, organista i dyrygent oraz wieloletni nauczyciel emisji głosu w nowicjacie redemptorystów w Lubaszowej. Dla redemptorystów pozostanie wzorem kompetentnego nauczyciela, cierpliwego pedagoga i człowieka ogromnej kultury. Był człowiekiem skromnym i oddanym swojej rodzinie. Osierocił troje dzieci w wieku szkolnym. Miał 53 lata. Zostawił w nowicjuszach i wychowawcach nowicjatu dużo serdeczności i ufności w Bożą opatrzność. Słusznie pamietamy go w całym Zgromadzeniu, jako naszego świeckiego (laico redentorista).

O. Franciszek Zalasiński, ur. 24 marca 1883 r. w Zalasowej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1901 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 lipca 1907 r. Zmarł 21 lipca 1918 r. w Krakowie, w wieku 35 lat. Przebywał w Maksymówce, Krakowie. Był prefektem Studentatu. Studiował w Rzymie i uzyskał stopień doktora prawa kanonicznego. Po powrocie do kraju był lektorem w Studentacie. Swą dobrocią pociągał do siebie. W ciężkich i długich cierpieniach choroby był wzorem wytrwałego dźwigania i znoszenia ich.

O. Michał Jędryka, ur. 8 stycznia 1924 r. w Porębie Spytkowskiej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 lutego 1942 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 18 grudnia 1949 r. Zmarł w Braniewie 22 lipca 1964 r., wieku 40 lat. Przebywał w Toruniu, Warszawie. Był dobrym kaznodzieją. Po rozruchach w Toruniu (6 października 1961) był więziony przez dwa lata. Odznaczał się pobożnością. Był współbratem bardzo lubianym.

O. Franciszek Jabczyński, ur. 25 czerwca 1921 r. w Różankowie, w diecezji chełmińskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1939 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 kwietnia 1946 r. Zmarł w Elblągu 22 lipca 1992 r., przeżywszy 71 lat. Przebywał w Toruniu, Braniewie, Elblągu, Warszawie. Ukończył Tirocinium. Był misjonarzem. Odznaczał się solidnością w przygotowywaniu kazań. Mówił jasno, z zapałem. Był humorystyczny, towarzyski, lubiany przez współbraci.

O. Alfons Ziober, ur. 20 grudnia 1921 r. w Rzadkowicach k. Mościsk, w archidiecezji lwowskiej. Profesję zakonną złożył 8 września 1940 r. Święcenia kapłańskie przyjął 21 grudnia 1947 r. Zmarł 22 lipca 2007 r. w Gliwicach, w wieku 85 lat. Przebywał w Braniewie, Zamościu, Gliwicach. Był magistrem nowicjatu przez 12 lat, misjonarzem. Głosił również rekolekcje dla sióstr zakonnych i kapłanów. Pomagał w duszpasterstwie w Mościskach, dostarczając tam książki religijne i prasę katolicką. Był gorliwym spowiednikiem oraz człowiekiem modlitwy. Odznaczał się pobożnością maryjną.

Br. Antoni Galus, ur. 31 lipca 1886 r. w Skrzyszowie, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1908 r. Zmarł 25 lipca 1909 r. w Tuchowie, w wieku 22 lat. Pracował w Tuchowie. Był pracowity, sumienny i pobożny. Swoją chorobę przyjął w spokoju i z poddaniem się woli Bożej.

O. Kazimierz Plebanek urodził się 1 lutego 1932 r. w Szynwałdzie, w diecezji tarnowskiej. Zmarł w dn. 26 lipca 2018 r. w czasie odpoczynku wakacyjnego w Zakopanem, przeżywszy 86 lat. Jego pogrzeb odbył się w bazylice NMP w Tuchowie, gdzie spędził wiele lat życia i gdzie spoczywa. O. Kazimierz wstąpił do Zgromadzenia Redemptorystów pod koniec lat 40-tych. Pierwszą profesję zakonną złożył 5 sierpnia 1950 r., a święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1957 r. w Tuchowie. Pracował jako katecheta w Krakowie (1958-1959), a następnie jako socjusz w niższym seminarium (juwenacie) redemptorystów w Toruniu (1959-1960). Po ukończeniu rocznego tirocinium misyjno-pastoralnego w Krakowie (1960-1961) pracował jako misjonarz w Warszawie przy ul. Karolkowej (1961-1966), wikariusz parafii, misjonarz i drugi kustosz Sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary Świętej w Bardzie (1967-1973), duszpasterz w Braniewie (1973-1975), kustosz Sanktuarium Matki Bożej i proboszcz parafii w Tuchowie (1975-1984), misjonarz w Zamościu (1984-1986), misjonarz i drugi kustosz Sanktuarium w Bardzie (1986-1998), misjonarz w Szczecinku (1998-1999). Od 1999 r. pracował w Tuchowie najpierw jako misjonarz i archiwista prowincjalny, a także jako ceniony kaznodzieja i spowiednik w sanktuarium maryjnym i Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów. Jako historyk z zamiłowania napisał kilkanaście książek i wiele artykułów m.in. z dziedziny historii redemptorystów polskich i kultu Matki Bożej oraz świętych i błogosławionych. Współtworzył przez kilkanaście lat słynną publikację pt. Kalendarz Tuchowski, pisał też do miesięcznikaTuchowskie Wieści. Był laureatem tuchowskiej nagrody ,,Melaniusza” za działalność na rzecz lokalnego środowiska poprzez publikacje archiwalnych materiałów.

Br. kl. Ludwik Ostręga, ur. 23 listopada 1923 r. w Woli Rzędzińskiej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 3 października 1946 r. Zmarł 28 lipca 1951 r. w Tuchowie, przeżywszy 27 lat. Był szczerym i otwartym na innych człowiekiem. Lubił żartować. Był bardzo pobożny. Wiele czasu poświęcał na modlitwę. Wskutek postępującej choroby musiał coraz częściej korzystać z pomocy drugich. Przyjmował ją w pokorze i cierpliwości.

Nowicjusz Andrzej Orfin, ur. 25 października 1884 r. W roku 1902, jako juwenista, zachorował na gruźlicę. 11 lipca 1902 r. otrzymał namaszczenie chorych. Parę dni później, na ręce O. Antoniego Jedka, już na łożu śmierci, w dniu 16 lipca złożył śluby zakonne. Jak zapisał kronikarz, ostatnie chwile życia spędził bardzo pięknie, cierpienia swoje ofiarował Panu Bogu, łącząc z cierpieniami Pana Jezusa. Zmarł jako nowicjusz kleryk w Tuchowie, 29 lipca 1902 r., w wieku zaledwie 17 lat. Spoczywa razem ze współbraćmi w Tuchowie.

O. Jan Józef Stec, ur. 13 lipca 1958 r. w miejscowości Łosie, diec. tarnowska. Po ciężkiej chorobie zmarł 29 lipca 2019 r. w Tuchowie, dożywszy 61 lat, z których w Zgromadzeniu Redemptorystów 38, a w kapłaństwie 33.  Rodzicami o. Jana byli Jakub i Franciszka zd. Jarosz. Miał trzy siostry i dwóch braci. W 1965 roku rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej w Ropie, zaś po jej ukończeniu podjął naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 3 w Gorlicach. Następnie swoją edukację kontynuował w trzyletnim technikum zawodowym, co zwieńczone zostało uzyskaniem przez niego świadectwa dojrzałości. W maju 1979 r. misje parafialne w Ropie prowadzili ojcowie misjonarze redemptoryści z Tuchowa. Podczas tychże misji utwierdziło się jego powołanie i zdecydował się wstąpić do WSD Redemptorystów w Tuchowie. Swój nowicjat rozpoczął 1 lutego 1980 r., zaś pierwszą profesję zakonną złożył 2 lutego 1981 r. Po kilku latach formacji przyszedł czas na złożenie ślubów wieczystych, co dokonało się 15 sierpnia 1985 r. Rok później, dokładnie 15 czerwca 1986 roku, ks. bp Jerzy Ablewicz udzielił mu święceń prezbiteratu. Tuż po święceniach o. Jan został skierowany do Krakowa, gdzie w Tirocinium Pastoralnym pod kierunkiem o. Gerarda Siwka CSsR przygotowywał się do posługi misjonarza. Następnie posługiwał misyjnie w Bardzie (1987-1988), w Szczecinku (1988-1991), w Toruniu (1991-1994), w Warszawie przy ul. Karolkowej (1994-1999), w Głogowie (1999-2001), w Braniewie (2001-2002) oraz w Gliwicach (2002-2019). Ostatnie miesiące swojego życia spędził w Tuchowie, dźwigając od kilku lat brzemię cięzkiej choroby. Spoczywa w kwaterze Redemptorystów w Tuchowie.

O. Franciszek Ksawery Bressler, ur. 1766 r. w Czechach. Profesję zakonną złożył 1 sierpnia 1793 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 czerwca 1794 r. Zmarł 30 lipca 1796 r. w Warszawie, w wieku ok. 30 lat. Był mistrzem nowicjuszy, dyrektorem braci. Wiele spowiadał. Organizował pomoc i ośrodki dokształcania dla upadłych dziewcząt.

O. Franciszek Rheinländer, ur. w 1768 r. w Niemczech, w Turyngii. Profesję zakonną złożył 1 sierpnia 1793 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 czerwca 1794 r. Zmarł 30 lipca 1796 r. w Warszawie, przeżywszy ok. 28 lat. Pracował jako duszpasterz, zwłaszcza jako spowiednik niemiecki.

Diakon Tomasz Stefan Allander, ur. 1773 r. w Gdańsku. Profesję zakonną złożył w 1794 r. Zmarł 30 lipca 1796 r. w Warszawie, w wieku ok. 23 lat. Ucząc się teologii pracował jednocześnie jako nauczyciel w szkółce u św. Benona.

O. Alfred Czarnota, ur. 1 stycznia 1936 r. w Chmielniku, w diecezji przemyskiej. Profesję zakonną złożył 31 sierpnia 1953 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 26 czerwca 1960 r. Utonął w Rowach 30 lipca 1972 r., w wieku 36 lat. Ukończył studia polonistyczne w Toruniu, uzyskując dyplom magistra. Był duszpasterzem akademickim w Toruniu, gdzie został pochowany. Wkładał w tę pracę wiele wysiłku i czasu. Pozostawił po sobie pamięć człowieka dbającego o kulturę życia i estetykę słowa a zarazem redemptorysty szczerze oddanego duszpasterstwu młodzieży. Był zdolnym i dobrym polonistą.

O. Adam Gondek, ur. 8 sierpnia 1931 r. w Faściszowej, w diecezji tarnowskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1949 r. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 sierpnia 1958 r. Zmarł w Zamościu, 31 lipca 1978 r., w wieku 46 lat. Pełnił posługę w Braniewie. Mimo słabego zdrowia podejmował różnorodną pracę kapłańsko-misyjną. Był dobrym kaznodzieją. Pośród licznych cierpień fizycznych i duchowych był cierpliwy, życzliwy i pobożny.

O. Florian Mendel, ur. 10 maja 1912 r. w Neuköln-Berlin, w diecezji berlińskiej. Profesję zakonną złożył 2 sierpnia 1933 r. Święcenia kapłańskie otrzymał  dn. 29 czerwca 1938 r. Zmarł 31 lipca 1969 r. w Rowach, przeżywszy 57 lat. Spoczywa w Gliwicach. Posługiwał we Wrocławiu, Braniewie, Warszawie, Zamościu, Tuchowie i Głogowie. Był socjuszem Nowicjatu, katechetą, wikariuszem, ekonomem. Odznaczał się szczerością, pogodą ducha, pracowitością. Był otwarty, rozmowny.

« JUNIUS ÷ AUGUSTUS »

Provincia Varsaviensis Congregationis Sanctissimi Redemptoris
Home :: CSsR News :: Defuncti in CSsR
Polonia / DL